Już dawno przekonałam się, że czytniki i aplikacje do czytania są nie tylko wygodne, ale też dają dostęp do ogromu bezpłatnych opowiadań i książek. I to nie tylko klasyki, która już trafiła do wolnego dostępu, ale także świeżynek: pojedynczych tekstów i całych antologii. Także fantastyki. Czytaj dalej „Polska fantastyka za darmo – jest tego na pęczki [LISTA]”
Studia filologiczne, wbrew obiegowej opinii, nauczyły mnie kilku przydatnych w życiu rzeczy. Jedną z nich jest umiejętność docenienia i umieszczenia w odpowiednim kontekście tekstu kultury nawet wtedy, gdy po prostu mi się nie podoba. Szklane pszczoły nie są takie złe, ale nie porwały mnie specjalnie – jednak polecę je z czystym sumieniem. Już tłumaczę. Czytaj dalej „Ernst Jünger „Szklane pszczoły” – doceniam, ale nie zachwyca [recenzja]”
Trevor Noah to komik, który od kilku lat zdobywa coraz większą popularność w USA – aktualnie jest np. gospodarzem The Daily Show, satyrycznego programu publicystycznego. Obserwuję go od jakichś dwóch lat i zawsze ciekawiła mnie jego biografia – bo z jego skeczy wynika, że mogła być naprawdę mocna. Nielegalnego jako jedną z nielicznych książek kupiłam krótko po premierze (zwykle mi się nie spieszy) i nie zawiodła mnie ani odrobinę. Czytaj dalej „Trevor Noah “Nielegalny”, czyli biografia zmiany systemu [recenzja]”
Szybko poszło. Po upierdliwym, mało produktywnym lutym marzec wydaje się bardziej łaskawy. Czytaj dalej „Marzec – podsumowanie”
Interpretacja ponad stuletnich tekstów jest całkiem prosta, a daje wiele satysfakcji – zwłaszcza gdy tekst jest naprawdę trafny w swych przewidywaniach. Czytaj dalej „E. M. Forster „Maszyna staje” – przypadkowo odkryta perełka”
Ostatnio, żeby nieco odpocząć od coraz mocniej kopiącego po żebrach roku 2018, oddaję się rozrywkom wręcz skrajnym: czytam teksty naukowe oraz przekopuję się przez gros filmów, komiksów i tekstów, które nie wymagają myślenia wcale: komedii romantycznych. Czytaj dalej „Odetchnijmy – czyli trochę guilty pleasure: komedie romantyczne i za co je kochamy [Myśli Luzem]”
Obejrzałam netflixową, animowaną Godzillę. Jeśli się zastanawiacie nad poświęceniem na ten film półtorej godziny życia, to podpowiem Wam, że warto spróbować, ale może się nie spodobać. Czytaj dalej „Godzilla: Plant of the Monsters, czyli śliczne i głupiutkie”
k-dramy * pisanie * emigracja
Mangowo i okołomangowo - zaprasza Frydzia
Lucjan o książkach i nie tylko
Recenzujemy książki
" If you smile while doing it, that means you're doing the right thing"
blog literacki ze szczyptą kultury
… nie tylko Fantastyczna
"Plus ratio quam vis".
